Σάββατο του Λαζάρου σήμερα. Το <<Λαζαροσάββατο>> όπως λέγεται. Ο λαός γιορτάζει την <<Έγερση>> του φίλου του Χριστού, του αγέλαστου Λαζάρου. Για την ψυχή του οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά ψωμάκια σε σχήμα ανθρώπου τα “Λαζαράκια”, τα οποία σύμφωνα με τις δοξασίες είχε παραγγείλει ο Λάζαρος πως : “όποιος Λάζαρο δεν πλάσει….το ψωμί δεν θα χορτάσει” .
Οι Λαζαρίνες είναι κορίτσια ανύπαντρα που γύριζαν στα σπίτια την ημέρα της γιορτής του και τον καλάντιζαν. Την εποχή της τουρκοκρατίας τα κορίτσια απέφευγαν να κυκλοφορούν έξω γιατί υπήρχε ο φόβος αρπαγής τους, οπότε το Σάββατο του Λαζάρου γίνονταν οι αλληλογνωριμίες και τα νυφοδιαλέγματα.
Στη Σκύρο αυτή τη μέρα στόλιζαν τη “σιδεροχουλιάρα”. Ήταν μια τρυπητή σιδερένια κουτάλα που σε κάθε τρύπα έβαζαν μια άσπρη μαργαρίτα για μάτια και ένα κόκκινο γαρύφαλλο για στόμα ώστε να σχηματιστεί το πρόσωπο του Λαζάρου. Πάνω στην κουτάλα έδεναν σταυρωτά ένα ξύλο για να φτιάξουν τα χέρια, ενώ τα ρούχα της κούκλας ήταν μωρουδιακά. Έπειτα το τύλιγαν με ένα σεντόνι και γύριζαν στα σπίτια για κέρασμα. Όποιος δεν έδινε κέρασμα, θεωρούνταν μεγάλος τσιγγούνης και ήταν δακτυλοδιχτούμενος όλη τη χρονιά.
Το Σάββατο που μας πέρασε παρακολουθήσαμε ένα βιωματικό μάθημα που αφορούσε τη “σιδεροχουλιάρα”. Μαζευτήκαμε μαμάδες μπαμπάδες και παιδάκια, όλοι χαρούμενοι και η δασκάλα μας η κυρία Ασπασία μας καθοδήγησε για να φτιάξουμε τη σιδεροχουλιάρα. Μας προμήθευσε με όλα τα υλικά που χρειαζόμασταν και άρχισε η ετοιμασία.
Προετοιμασία
Αφού δέσαμε κλαδάκια με μια κορδελίτσα τα κολλήσαμε πάνω στην κουτάλα. Αυτά ήταν τα χέρια της κούκλας. Μετά κολλήσαμε από δύο φιλαράκια πάνω στα κλαδιά, για να ομορφύνει. Με υφάσματα διάφορα ντύσαμε γύρω γύρω την κουτάλα για να σχηματιστεί το πρόσωπο. Βάλαμε δύο μαργαρίτες για μάτια κια ένα κόκκινο γαρύφαλλο για στόμα.
Συνέχεια και αποτέλεσμα
Στη συνέχεια περάσαμε γύρω της και άλλες χρωματιστές κορδελίτσες, κολλήσαμε μαργαρίτες για να στολίσουμε το φορεμά της και έτοιμη η κούκλα μας.
Τα παιδιά μας και όλοι οι μεγάλοι που βοηθήσαμε το ευχαριστήθηκαν πολύ. Έμαθαν ένα έθιμο του λαού μας τοπικό και όχι πολύ διαδεδομένο. Εγώ προσωπικά δέν το είχα ξανακούσει, ούτε ήξερα πώς είναι. Συμμετείχαν στη δράση, χρησιμοποίησαν εργαλεία και υλικά διάφορα και το σημαντικότερο έκαναν παρέα. Μοιράστηκαν όμορφες στιγμές δημιουργίας και χαράς, βάλσαμο για την ψυχή και το σώμα. Γελάσαμε, βοηθήσαμε ο ένας τον άλλο και αρχίσαμε την προετοιμασία για το Μεγάλο Πάσχα.
Ο Λάζαρος
Ο Λάζαρος όμως δεν ξαναγέλασε ποτέ. Πήγε στον κόσμο των νεκρών για τέσσερις ημέρες. Μετά την Ανάστασή του και σοκαρισμένος από αυτά που είδε στον Άδη δεν γέλασε ποτέ. Μόνο μία φορά, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο σταμνί, όπου είπε: << Το ένα χώμα κλέβει το άλλο χώμα>>.
Και του χρόνου πάλι όλοι μαζί με υγεία.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!