Πόσο πιο θεϊκό μπορεί να γίνει ένα παγωτό!!!

Κι όμως μπορεί !!!

Όταν βρίσκεσαι στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη ώρα, με την κατάλληλη παρέα που αναζητά την προσοχή σου!

Τις προάλλες είχαμε πάει μια τριήμερη οικογενειακή εκδρομή σε μέρος παραθαλλάσιο με φιλική παρέα, που όμως την επόμενη ημέρα εκτάκτως επέστρεψε επί των πυλών. Έτσι μείναμε οικογενειακώς και είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε, να παίξουμε, να ασχοληθεί περισσότερο ο ένας με τον άλλον.

Εκεί λοιπόν στο τελείωμα της ημέρας είχα και την πρόσκληση από την μεγάλη μου κόρη: <<Μαμά είναι μια καλή ευκαιρία τώρα που κοιμήθηκε η αδερφή μου και ο μπαμπάς είναι κουρασμένος, να την προσέχει κι εμείς να πάμε μια βόλτα οι δυό μας. Έχουμε πολύ καιρό να κάνουμε κάτι οι δυo μας.>>. <<Ε όχι και πολύ καιρό Μαρία μου. Όταν τελείωσε το σχολείο δεν πήγαμε για φαγητό;>> <<Ναι, αλλά τώρα είναι ευκαιρία να πάμε οι δυo μας και θέλω να συζητήσουμε και για την κατασκήνωση.>> Μετά από τέτοια πρόσκληση και πρόκληση θα μπορούσα να αρνηθώ; Φυσικά και όχι. Έτσι λοιπόν, έγινε και το παγωτό ακόμα πιο θεϊκό.

Ξεκινήσαμε πιασμένες από το χέρι και σκεφτόμασταν τριγυρνώντας στα μαγαζιά αν θα φάμε παγωτό ή θα πιούμε το απεριτίφ μας.

Στο δρόμο ξανάγινα για το χατίρι της κι εγώ παιδί. Χοροπηδούσα τραγουδώντας μαζί της την τσιγκολελέτα, κάναμε κούνια σε μια που βρήκαμε στο δρόμο μας, κάναμε συναγωνισμό πια θα βγεί πρώτη στο τρέξιμο, περιηγηθήκαμε στο εσωτερικό των βραδινών μαγαζιών ψάχνοντας να βρούμε το κατάλληλο μέρος που θα μας φιλοξενούσε. Και σε ένα πέρασμα το βρήκαμε! Σε ένα παγκάκι, παρέα οι δυό μας, κρατώντας από ένα παγωτό!Και εκεί αφοσιωμένη η μία στην άλλη, απόλαυσα μια όμορφη συζήτηση με την εννιάχρονη κόρη μου.

Η συζήτηση περιείχε κομμάτια από την εμπειρία της στην κατασκήνωση, τις σχέσεις με τα άλλα κορίτσια που συναναστράφηκε, τί την πείραξε, πώς αντιμετώπισε τις δυσκολίες, τί την ευχαρίστησε. Συζητήσαμε ακόμα και για τις σχέσεις των ζευγαριών και με ρώτησε αν αγαπάω τον μπαμπά της. Η μόνιμη αγωνία των παιδιών όταν μας βλέπουν να διαφωνούμε και να φωνάζουμε μπροστά τους.

Σκέψεις δικές μου

Πόσο σημαντικό και σπουδαίο είναι να σε εμπιστεύεται το παιδί σου!!! Να σου ανοίγει την καρδιά του, να σου εξομολογείται τις αγωνίες του, να ακούς τις αυθόρμητες σκέψεις του. Πόσο σημαντικό είναι επίσης να ξέρεις οτι ακούει τις συμβουλές, τις αξίες και το ήθος που σαν γονιός και σαν άνθρωπος θες να του μεταδώσεις και να το βλέπεις να ανθίζει σαν προσωπικότητα και να γίνεται καλύτερο από εσένα! Πόσο σημαντικό και ευχάριστο είναι το παιδί σου να αναζητά απλά την παρέα σου!

Ελπίζω και εύχομαι να έχει την ίδια επιθυμία και όταν θα είναι έφηβη. Ξέρω ότι θα είναι δύσκολη αυτή η περίοδος. Έχουμε όμως συνενοηθεί και συμφωνήσει από τώρα, ότι όταν θα έρθει εκείνη η ώρα θα της θυμίζω αυτές τις στιγμές μας και την υπόσχεση που μου έχει δώσει από καιρό, ότι ακόμα και μεγάλη θα κάνει παρέα μαζί μου και θα μου τα λέει ΟΛΑ.

Ξέρω…… Υπερβολική μαμά! Αλλά έτσι είναι οι μαμάδες, έτσι είναι και τα παδιά!!!!

 

Σχολιάστε