Μάνα-Μία και μοναδική

Με αφορμή λοιπόν πάλι μια συνομιλία με την μεγάλη μου κόρη θα προσπαθήσω να μεταφέρω σε αυτήν την οθόνη, σκέψεις και συναισθήματά μου που αφορούν αυτή τη μεγαλύτερη μορφή στη ζωή ενός ανθρώπου – τη μάνα – τη μία και μοναδική.

Βλέποντας σε ένα σίριαλ στην τηλεόραση κάποιον να πεθαίνει, μου είπε η Μαρία μου ότι αν πεθάνει κάποιος άλλος από την οικογένεια π.χ. παππούς γιαγιά, θα στεναχωρηθεί τρεις μέρες. Αν όμως πεθάνω εγώ θα στεναχωρηθεί μία εβδομάδα γιατί ο μπαμπάς της δεν θα μπορεί να την φροντίζει όπως εγώ.

Μαγκώθηκε η καρδιά μου στο στήθος μου ακούγοντας τα λόγια της κόρης μου. Τα παιδιά λοιπόν σε αυτήν την ηλικία και μέχρι κάποια μεγαλύτερη, αισθάνονται τους γονείς τους και ιδιαίτερα τη μάνα τους τον άνθρωπο που θα τα φροντίσει και θα ικανοποιήσει τις βιοποριστικές του ανάγκες;

Τον άνθρωπο που θα τους εξασφαλίσει τη βρώση και την πόση, που θα τα ντύσει, θα τα ξυπνήσει το πρωί για το σχολείο, θα τα διαβάσει στο σπίτι, θα τα πάει στις κούνιες για παιχνίδι, θα κανονίσει να βρεθούν με τις φιλες τους, θα τα πάει για ψώνια, θα τα πάει στις δραστηριότητές τους; Τον άνθρωπο που θα τα πάει στο γιατρό όταν αρρωστήσουν, που θα ξενυχτίσει στο προσκεφάλι τους και θα τα φροντίσει να γίνουν καλά; Τον άνθρωπο που θα ετοιμάσει τις βαλίτσες για τις διακοπές, που όταν το έχουν ανάγκη θα τα πάρει αγκαλιά και θα τα παρηγορήσει, που όταν πέσουν και χτυπήσουν θα κάνει μάκια το βαβά τους για να γιάνει; Τον άνθρωπο που αναζητούν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον για να αισθανθούν ασφαλή και αγαπητά;

Μιά μάνα όμως είναι τόσα πολλά περισσότερα. Όπως μου είπε όμως την αμέσως επόμενη μέρα που την ξαναρώτησα η ΜΑΝΑ είναι αγάπη, φροντίδα, ειλικρίνεια, βοήθεια, μάθηση, αγκαλιά, παιχνίδι, μάλωμα, όμορφα μάτια και θάρρος. Αυτά και τόσα άλλα είναι η μάνα στα μάτια των μικρών παιδιών της, που άλλοτε εκφράζονται και άλλοτε δεν εκφράζονται με λόγια. Η κάθε μιά μας κοιτάζοντας βαθιά τα μάτια του μικρού παιδιού της, βλέπει στην ψυχή του ότι είναι η μία και μοναδική.

Τι γίνεται όμως για την ηλικία που είμαι εγώ τώρα ; Που είμαι μάνα κι εγώ; Για μένα η μάνα μου είναι οδηγός, συνοδοιπόρος, φάρος στην τρικυμία, φως στο τούνελ, ευλογία, αγάπη, ζωή. Ακούραστη,ανεξάντλητη, αστείρευτη πηγή έμπνευσης και αιώνια για όσο ζω. Η ευχή της με ακολουθεί και με φώτιζει σε κάθε σταυροδρόμι, σε κάθε ανώμαλο δρόμο που εμφανίζεται, σε κάθε σκοτεινό μονοπάτι που ανοίγεται μπροστά μου. Φωτίζει το είναι μου, την ψυχή μου και πάνω στα δικά της βήματα χαράζω τα δικά μου. Λένε οτι όσο μεγαλώνουμε εμείς οι γυναίκες γινόμαστε σαν τις μανάδες μας. Κι εγώ μεγαλώνοντας συνειδητοποιώ ότι αυτό έχει μια δόση αλήθειας. Επειδή όμως η καθεμία από μας είναι μοναδική και διαφορετική, πάντα κάτι καλύτερο κάνουμε από τις μανάδες μας, για τον εαυτό μας, για τα παιδιά μας και την οικογένειά μας.

Γι’αυτό λοιπόν όσο έχουμε τις μανάδες μας, ας τους λέμε κάθε μέρα σ’αγαπώ. Αν τις έχουμε κόντά μας ας τις πέρνουμε αγκαλιά, ας τις χαιδεύουμε όπως έκαναν εκείνες γιά μας, ας τις πηγαίνουμε βόλτα να θυμόμαστε τα παλιά, ας στρώνουμε εμείς το τραπέζι γι’αυτές. Αν πάλι δεν τις έχουμε κοντά μας, η ευχή της μας ακολουθεί παντού. Τις κουβαλάμε στο μυαλό και την ψυχή μας. Είναι μαζί μας, δίπλα μας, όσο ζούμε και αναπνέουμε. Αναμνήσεις ξεχύνονται στο νου, για ό,τι έκαναν αυτές για μας και για ό,τι κάναμε εμείς γι’ αυτές.

Αγαπημένο μου παιδί

Είσαι για μένα ένα και μοναδικό. Εγώ, η μάνα σου, θα είμαι πάντα δίπλα σου και στις στιγμές χαράς και στις στιγμές λύπης. Θα είμαι δίπλα σου και με τη φυσική μου παρουσία όπου και όποτε μπορώ για να σε βοηθώ στην καθημερινότητά σου, αλλά και νοερά με την ψυχή μου να σε δυνοδεύει, όταν απογοητεύεσαι, όταν στεναχωριέσαι, όταν σκύβεις το κεφάλι και οι ώμοι βαραίνουν, όταν όλα φαίνονται τόσο δύσκολα. Αλλά και όταν το χαμόγελό σου φωτίζει τον κόσμο γύρω σου, όταν το γέλιο, σου φέρνει δάκρυα στα μάτια, όταν το βλέμμα, η ψυχή και το μυαλό σου ηδονίζονται από καθετί καινούργιο και όμορφο. Θα είμαι δίπλα σου σε κάθε μεγάλη και μικρή στιγμή σου.

Μάνα

Μία και μοναδική, που δίνει ζωή και αγαπιέται ολοκληρωτικά. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να δέχεται την αγάπη μας όσο ζει. Αγαπήστε λοιπόν και Αγαπηθείτε γιατί χανόμαστε. Και πολλές φορές χωρίς προειδοποίηση!!!