Όσοι έχετε αδέρφια θα σας έχει τύχει σίγουρα κάποια στιγμή να εκφράσετε παράπονα για διάφορα που σας έχουν πειράξει. Τα αδέρφια μου δεν ακούν αυτά που τους λέω. Δεν με καταλαβαίνουν. Ζητάνε περισσότερα από αυτά που μπορώ να δώσω. Δεν με βοηθάνε όσο θα ήθελα. Δεν μου κρατάνε τα παιδιά όταν έχω ανάγκη.
Από την άλλη, όσοι δεν έχετε αδέρφια και είστε μοναχοπαίδια, πάλι εκφράζετε παράπονα. Είμαι μόνος στη ζωή. Δεν έχω βοήθεια από έναν δικό σου άνθρωπο πέρα από τους γονείς μου. Δεν έχω παρέα στο παιχνίδι. Δεν μαθαίνω να μοιράζομαι με κάποιον μέσα στο σπίτι. Όταν κάποια στιγμή θα έρθουν τα δύσκολα σε θέματα υγείας θα είμαι πάλι μόνος.
Αυτά τα παράπονα και πολλά άλλα έχουμε εκφράσει κατά καιρούς όλοι μας. Είναι όμως αδιάμφισβήτητο γεγονός η σπουδαιότητα της παρουσίας των θείων μέσα στην οικογένεια και στο μεγάλωμα των παιδιών μας. Θα έλεγα πολύ σημαντική. Εκτός από τη βοήθεια που προσφέρουν με όποιο τρόπο μπορούν, (ακόμα κι αν εμείς παραπονιόμαστε) είναι και ζωντανό παράδειγμα για τα παιδιά μας. Ανάλογα με τις εμπειρίες που έχουν αποκομίσει από τη ζωή τους, μαθαίνουν κι αυτές τα παιδιά μας με τον τρόπο τους να συμπεριφέρονται, να σκέφτονται και να μεγαλώνουν.
Οι δικές μας θείες
Η μία μας θεία για παράδειγμα, σαν στρατιωτικός στο επάγγελμα είναι λίγο αυστηρή. Επιζητά και στρατιωτική πειθαρχεία μερικές φορές, κάτι που εκνευρίζει όλους μας αλλά το ξεπερνάμε γρήγορα. Μιλάει στα κορίτσια για τις δύσκολες συνθήκες εκπαίδευσης της όταν ξεκίνησε, για την πειθαρχεία στους ανωτέρους της, για τα καψόνια στους στρατιώτες και άλλοτε γελάμε, άλλοτε στεναχωριόμαστε. Τους δείχνει το χαιρετισμό στη σημαία και τα στρατιωτικά παραγγέλματα κι εκείνες ενθουσιάζονται να τα επαναλαμβάνουν. Τους μιλάει για τα ιδανικά της πατρίδας και της οικογένειας και πώς στρατός και λαός με αυτοθυσία την ώρα του κινδύνου έχει συμβάλλει στην ελευθερία μας. Είναι όμως και αστεία, πολύ καλή μίμος και τα κορίτσια ενθουσιάζονται να κάνουν παρέα μαζί της μιας και ζει πιο κοντά από όλες.
Οι άλλες θείες, εικοσιτετραώρου απασχόλησης νοικοκυρές στα σπιτικά τους, εμπνέουν με τη νοικοκυροσύνη τους, την καλοσύνη και τη δοτικότητα τους σαν άνθρωποι. Πόσες ώρες έχουν περάσει υπομονετικά με βόλτες και παιχνίδια για να τις ταϊσουν! Τις μαθαίνουν να ζυμώνουν ψωμί, κουλουράκια, ακόμα και να πλέκουν. Η Μαρία μάλιστα με τις βελόνες και τις κλωστές που της χάρισε η θεία της ξεκίνησε το δικό της πλεκτό.
Άλλες είναι μεγαλύτερες σε ηλικία και με μεγαλύτερα παιδιά, οπότε τις συμβουλευόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε πρόβλημα και χρειαζόμαστε βοήθεια. Άλλες είναι μικρότερες, συνεπώς με μεγαλύτερο ενεργειακό δυναμικό οπότε και αναλαμβάνουν τις έντονες δραστηριότητες και τα παιχνίδια. Όλες όμως είναι ευπρόσδεκτες για τη φύλαξη των παιδιών μας. Είναι οι δικοί μας άνθρωποι που θα μας βοηθήσουν σε μια δύσκολη στιγμή, που θα μας συμπαρασταθούν στα καλά και στα κακά, που μπορούμε να τους εμπιστευτούμε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Οι θείες είναι αυτές που δεν θα φωνάξουν, ούτε θα μαλώσουν το ανήψι τους για μια ζημιά που έκανε, που θα το ακούσουν με υπομονή και θα το συμβουλέψουν με σύννεση, που θα προσπαθήσουν να καταλάβουν τί αισθάνεται και να βοηθήσουν όλη την οικογένεια να βγει από το αδιέξοδο και να γαληνέψει. Αυτή είναι βέβαια μια ιδανική κατάσταση. Ξέρω όμως ότι υπάρχει και η αντίθετη πλευρά που για διάφορους λόγους οι θείες δεν είναι ιδανικές παρουσίες.
Είμαι κι εγώ θεία
Είμαι κι εγώ θεία. Τα παιδιά μου είναι τα πιο μικρά στην ευρύτερη οικογένεια και μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι τα ανήψια μου τα έχω σαν παιδιά μου. Τα αγαπάω και τα πονάω βαθιά. Τα συμβουλεύω και τα βοηθάω όσο καλύτερα νομίζω και πολλές φορές μαλώνω και τις αδερφές μου που τα στεναχωρούν. Τα ανήψια μου, δεν θυμάμαι να τα έχω μαλώσει ή φωνάξει, όσο έχω μαλώσει ή φωνάξει τα δικά μου παιδιά.
Όπως και να’ χει όμως η παρουσιά της θείας μέσα στην οικογένεια είναι σημαντική και αναντικατάστατη. Μπορεί να είναι φίλη, σύμβουλος, δασκάλα, οικιακή βοηθός και ότι άλλο της ζητήσουν. Γι’αυτό το νου σας στις θείες! Να τις έχετε από κοντά, με κατανόηση και πολλή πολλή αγάπη!!!